• 12-13 stycznia wraz z Pawłem B. i Krzysztofem C. uczestniczymy w stażu Aikido organizowanym przez SOMA, prowadzonym przez mojego ulubionego nauczyciela Stephane Beneddetti 6 dan. Po stażu postanawiam sobie, że aby jak najmniej umknęło mi z głowy będę prowadził notatki. Zamierzam prowadzić je w Internecie, tak by były ogólnie dostępne dla wszystkich. Będą dostępne tutaj.
  
• W lutym kolega ze Słowacji - Michal Lackovic przeprowadzał w naszej spółce proces migracji domeny NT do AD. Podczas wspólnej rozmowy okazało się, że trenował Aikido. Zaprosiłem go do Bornego Sulinowa na treningi. Pamiątkowe zdjęcia poniżej.
• Delegacja do Czech przeszkodziła mi w tegorocznym uczestnictwie w stażu z sensei Hiroshi Isoyama 8 dan.
• Zmieniłem dostawcę hostingu. Poprzedni subtech.pl był bardzo awaryjny a kontatkt z admniem był bardzo trudny.
• Maj - przyjechał ponownie Michal Lackovic. Z uwagi na pracę do późnych godzin wieczornych od kwietnia nie trenowałem. Pojechaliśmy z Michalem nad bagno i pomachaliśmy torchę bokenem i kataną. Bokken ledwie to przeżył.
  
• 31 maja - uczestniczę w stażu charytatywnym zorgranizowanym przez sensei Jacka Jaroszewskiego 3 dan w Sępólnie Krajeńskim. Dziękuję za zdjęcia wszystkim, którzy mi je przesłali i którym "podebrałem" ze strony.
  
• 2 - 6 czerwiec trenuję w Warszawie codziennie u sensei Tomasza Sowińskiego 4 dan. Treningi prowadzone są iście stażowym stylu (z wyczerpującym wyjaśnieniem teoretycznym). Doskonalę własne podejście do Ikkyo omote/ura wprowadzając dodatkowo element koncentracji na tym, na której nodze spoczywa ciężar partnera.
  
  
• 22 czerwca uczestniczę w stażu Aikido prowadzonym przez sensei Mariana Wiśniewskiego 4 dan w Tucholi.
  
• 16-26 lipca biorę urlop by aktywnie uczestniczyć w treningach podczas letniego obozu aikido w Bornem Sulinowie, zorgranizowanego przez Klub SOTO. 
• 20 sierpnia urodził mi się drugi synek - Bartuś.
• Staż w Tucholi, koledzy Marek i Darek zdają egzamin na 1 dan - gratuluję.
• Od września rozpoczynam treningi w Szczecinku i jeżdżę do Bornego.
• Październik - rozpoczyna się jesień kalendarzowa i czuję, że wraz z nią nadchodzi jesień mojej przygody z Aikido, znajduję w nim coraz mniej przyjemności. 
• 26 listopada podejmuję decyzję zakończenia przygody z Aikido. Od dwóch lat mimo, iż nie opuszczam praktycznie żadnych treningów nie rozwijam się w kierunku, w którym chciałbym. Czuję wręcz, że cofnąłem się silnie w rozwoju. Powód jest banalny, brak ludzi. Większość aikidoków to początkujący. Trening z nimi uczy mnie wiele, zwłaszcza pracy nad detalami oraz cierpliwości. To jednak nie to. Ćwicząc z nimi staję się bardziej profesorem, bardziej teoretykiem niż praktykiem. Niewiele ma to wspólnego ze sztuką. Robi się z tego raczej nauka. Nie chciałbym skończyć jak mój kolega Marek, nie taki mam charakter. Chciałbym poznawać nowe techniki. Zwiększać tempo ćwiczeń. Doskonalić szybkość, timing, kondycję. Niestety brak warunków. Mimo, iż podczas mojej ośmio-letniej przygody z Aikido 5 osób zdało egzamin na czarne pasy, to po zdaniu egzaminu w przeciągu kilku miesiący każdy z nich zaniechał treningów. Przykre choć ich rozumiem i absolutnie nie mam o to żalu, pewnie czuli to samo co ja czułem 2 lata temu. Postanowiłem powalczyć dłużej. Niestety nie udało się i będąc bez szans wolę wycofać się niż wypalić. Być może koledzy mieli rację, choć gdyby zostali pewnie miałbym dziś z kim ćwiczyć. Nie zarzekam się, że nie będę już nigdy trenował Aikido. Niestety na razie muszę tę dość ciekawą przygodę zakończyć.

Na zakończenie składam serdeczne podziękowania dla wszytkich, którzy wnieśli swój wkład w rozwój mojego Aikido. W szczególności są to: sensei Ryszard Leśniewicz, Janusz Zawistowski, Wojciech Jabłoński, Marcin Piątek, Jarosław Stanilewicz, Marek Gregorowicz oraz oczywiście sensei Stephane Benedetti.

Wszystkim młodym aikidokom polecam prawdziwe Aikido, Aikdo na luzie, Aikido bez szablonów, Aikido bez stresu, Aikido bez polityki. Po prostu Aikido. Zachęcam serdecznie do brania udziału w corocznych stażach z sensi Stephanne Benedetti w Szczecinie organizowanych przez SOMA. Zapewniają one niesamowitą, spokojną, miłą, sielankową wręcz atmosferę i doskonały przekaz wolnego człowieka. Człowieka, który potrafi rozróżnić Aikido od technik na egzamin i nie boi się o tym mówić. Którego nie obchodzi skąd jesteś, czy dlaczego ćwiczysz. Człowieka, który nie każe Ci się kłaniać, który nie wymaga od Ciebie feudalnego poddaństwa, który rozumie wzloty i updaki. Wolnego człowieka, który potraktuje Cię jak równego sobie. Człowieka, którego w trakcie treningu interesuje tylko przekaz. Chce przekazać Ci jak najwięcej i jak najprościej, a robi to w sposób, który dociera tak samo do inżyniera, artysty, prawnika, studenta czy dziecka. Tam w małej, odrapanej salce gimnastycznej, choć treningi co roku są jednakowe i elementarne - można naprawdę zasmakoawać pradziwego Aikido.

Niniejszą stronę pozostawiam dla potomnych - być może skorzystają, a być może i ja kiedyś będę ją jeszcze rozwijał. Polecam zwłaszcza notatnik. Reszta jest praktyką.

Gorąco pozdrawiam,
Krzysztof