| "Aikikdo jest naukowym lenistwem, dlatego lenistwo to musi być bardzo precyzyjne." Stephane Benedetti Notatki mają charakter akademicki. Nie jest ich dużo. Często są to skróty myślowe. Zapiski mają na celu przypomnieć cały czas początkującemu aikidoce o kilku podstawowych regułach, których choć jest niewiele, nie łatwo jest jednocześnie przestrzegać. |
|
Gazeta (S. Benedetti) - pozycja jakbyśmy czytali gazetę, ręce przed sobą, w jednej linii, ramiona luźno, pracujemy obracając się wokół osi biodrami, jeżeli potrzeba lekko nogami.
Oś (S. Benedetti) - działamy na górną część osi (kręgosłupa). Działamy po "trójkącie". Np. ikkyo - "zamienić łokieć z głową" - Zdunowski, działamy w kierunku ucha - Leśniewicz, przy dobrym ułożeniu ręki palec wskazujący wskazuje właściwy kierunek. Działamy klinem ale w górę. "Ludzie to nie ptaki" i latać nie potrafią. Lekkie uniesienie prowadzi do utraty równowagi.
Pas (S. Benedetti) - działa, gdy jest napięty. Napiąć ręce uke przez wyciągnięcie ich lub skręcenie. Wyciągnięcie musi być minimalne ale precyzyjne pod względem siły i kierunku. Do wyciągnięcia używamy bioder lub nóg, nie rąk. Wyciągnięcie musi być na tyle duże by ręce tori i uke były proste, kości w linii prostej lub skręcone tak by działały w ten sposób by jedna popychała drugą a nie uginała jej.
Klatka piersiowa (S. Benedetti) - otwierać klatkę piersiową uke przez uniesienie jego barków, barki tori muszą pozostać luźne by z kolei nie otwierać jego klatki.
Klin (S. Benedetti) - działać jak klin lub woda opływająca kamień, chodzi o kierunek, w którym działa. Nie kolidować, nie chodzi o uderzenie ale o przemieszczenie się materiału obok klina. Tori musi działać w takim kierunku by uke przemieścił się obok po "ściance" klina. Wyobraźmy sobie, że tori ma złożone ręce jak do modlitwy i wyciągnięte przed siebie - ręce tworzą klin.
Pozycja (S. Benedetti, P. Zdunowski) - stać na wewnętrznej krawędzi stopy, większa część ciężaru na przedniej części stopy. Pięty luźne. Pozycja taka daje możliwość szybszego przemieszczenia się. Szybszej reakcji na wytrącenie z równowagi. Shizentai - pozycja wygodna, luźna. Aby osiągnąć najlepiej luźno podskoczyć do góry kilka razy, ta w której zostaniemy po opadnięciu na ziemię będzie właściwa pod względem rozstawu nóg - oczywiście należy być wyprostowanym ale luźno.
Picie wody (Jaśko) - tegatana, ruch jakbyśmy pili wodę z garnuszka.
Oszustwa uke - uke nie może oszukiwać, jak trzyma silnie - to trzyma, a jak lekko - to chociaż dokładnie, dłoń musi przylegać do ciała, jak nie to "coś innego".
Ręce luźno - nie otwierać klatki, nie napinać żeber, to samo dotyczy pracy mieczem shomen uchi, nie otwierać klatki piersiowej, ręce luźne.
Silny punkt na środku dłoni (S. Benedetti) - tam gdzie kończy się kość przedramienia. Nim działać. Opierać na nim rękę uke przy nikkyo, głowę uke przy irimi nage, bokken - przeć nim i trzymać dwoma najmniejszymi palcami - do nabrania dobrego nawyku.
Ikkyo (T. Sowiński) - omote lub ura wykonujemy w zależności od tego, na której nodze uke utrzymuje równowagę. Kierunek ruchu określa miejsce spoczywania ciężaru uke - aihanmi katatedori,zakładam, że wchodzimy omote na prawą rękę uke, jeżeli ciężar uke spoczywa na tylnej nodze to omote, jeżeli na przedniej to ura. Następnie korzystamy z zasady trójkąta, przy omote zabieramy równowagę kierujące poprzez rękę centrum uke do przodu, przy ura kierujemy centrum uke poprzez rękę do tyłu i w dół ale najpierw zabieramy równowagę kierując ją lekko w górę (jakby omote) - P. Sołtysiński.
Nikkyo (Isoyama) - kciuk tori musi blokować kciuk uke u jego nasady, tak by uke nie mógł wykręcić go i chwycić dłonią kciuka tori.
Sankyo (Wojtas) - do nauki dwa skrajne palce dłoni - nimi chwytać i trenować skręcenie.
Egzaminy (S. Benedetti) - jest Aikido i są techniki na egzamin, to dwie różne rzeczy. To od nas zależy co chcemy trenować.Krzysztof Stępień
